حفص بن بختری از امام صادق (ع) روایت کرده: موی مردم سفید نمی شد تا آن که ابراهیم (ع) موی سفیدی در محاسن خود دید. گفت: ای پروردگار این چیست؟ 

خداوند فرمود: این وقار است.

ابراهیم (ع) گفت: پروردگارا وقارم را بیشتر کن.

علل الشرایع، شیخ صدوق، چاپ ۸۹، ص ۲۸۹ 

از امام صاد (ع) روایت شده است که پیامبر (ص) فرمودند: 

در روز قیامت جایگاهی از نور برای حضرت زهرا(س) در نظر گرفته می شود. حسین(ع) در حالی که سر مبارک خویش را در دست دارد وارد می شود.

همین که نگاه حضرت صدیقه به او می افتد ناله ای می زند وتمام فرشتگان مقرب وپیامبران الهی از ناله ایشان گریه می کنند.

آن گاه خداوند حسین (ع) رابه زیباترین صورت نمایان می ساز تا بدون سر از قاتلان خود انتقام گیرد.

پروردگار تمام قاتلان حسین (ع) ویاوران وکسانی را که در کشتن او سهیم بودند فرا می خواند ومن تا آخرین نفر آن ها را می کشم.

سپس آن ها را زنده می گرداند و امیر مومنان( ع) آن هارا به هلاکت می رساند وهیچ یک از فرزندان ما باقی نمی ماند؛ مگر این که آن ها را به هلاکت می رسانند و هنگامی که این اتفاق رخ دهد، آتش خشم فروکش کرده، ناراحتی واندوه فراموش می شود.

لهوف، سید بن طاووس، ۱۰۵ 

الحمدالله رب العالمین.