​موت اخضر(سبز)

موت احمر(سرخ)

موت ابیض(سفید)
موت اسود(سیاه)
موت اخضر حریت، آزادگی و خرمی می آورد و با قناعت حاصل می شود.
موت احمر جنگیدن با نفس[که نزدیکترین و خطرناک ترین دشمن انسان است] است که جهاد اکبر می باشد.
موت ابیض صفای نفس است با تهذیب که چهره قلب را سفید می نماید و باطن را نور می دهد و با جوع(گرسنگی) حاصل می شود.
موت اسود از مرگ احمر هم سخت تر و شدیدتر است [و لربک فاصبر] که همان تحمل اذیت و زخم زبان های مردم و صبر در مصائب و محن و سرزنش لائمین و تحمل اذیت خلق است.